Historia Cudownego Medalika sięga roku 1830, kiedy to św. Katarzyna Labouré, nowicjuszka ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo w Paryżu, doświadczyła objawień Matki Bożej.

• Pierwsze objawienie (lipiec 1830): Katarzyna została obudzona przez Anioła Stróża i zaprowadzona do kaplicy, gdzie ukazała się jej Najświętsza Maryja Panna. Rozmawiała z nią przez dwie godziny.
• Drugie objawienie (27 listopada 1830): Podczas modlitwy w kaplicy, Katarzyna ujrzała Maryję stojącą na kuli ziemskiej, depczącą głowę węża. Z jej rozłożonych rąk wychodziły promienie światła. Wokół Maryi pojawił się owalny napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Następnie obraz się odwrócił, ukazując literę „M” z krzyżem powyżej, a pod nią Dwa Serca: Jezusa otoczone koroną cierniową i Maryi przebite mieczem. Wtedy usłyszała głos: „Postaraj się o wybicie medalika według tego wzoru. Wszyscy, którzy go będą nosić, otrzymają wielkie łaski. Tych, którzy będą go nosić z ufnością, otoczę szczególną opieką.”